نقد فیلم چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم | لایو اکشن بهتر است یا انیمیشن؟

اما متاسفانه نمی‌توانم در مورد تمام بازیگران این حرف را تکرار کنم. ازطرفی بازگشت جرارد باتلر برای نقش استویک که این‌بار نسخه لایو اکشن آن را بر عهده دارد،‌ خبر خوبی است و حتی یکی از بهترین اجراهای فیلم را دارد و عجیب نیست که بگویم عملکرد او بازی میسون تیمز را نیز در طول اتفاقات فیلم تحت تاثیر قرار داده است. درواقع آن‌ها در طول فیلم رابطه پدر و پسری کاملا بحرانی و پر فراز و نشیبی را که نیاز داریم تشکیل می‌دهند و این از نقاط قوت فیلم است. در مقابل انتخاب نیک فراست هم تاثیر مثبتی در فیلم داشته است، اما وقتی به آسترید می‌رسیم ممکن است نظرات متفاوت باشد.

اول از همه بگویم که مشکلی با رنگ پوست نیکو پارکر ندارم و حرفی که قرار است بگویم ارتباطی به این موضوع ندارد. مشکل ممکن است تا حدی هم به تیم سازندگان فیلم بازگردد، اما آسترید در فیلم فاصله معناداری با نسخه انیمیشن دارد. مشخص نیست این به‌خاطر نوع بازی بازیگر آن است یا در طول روایت تغییراتی در آن هستیم. نیکو پارکر در لحظاتی واقعا به سمت شخصیت آسترید می‌رود و به آن نزدیک می‌شود. او لجباز و مغرور به‌نظر می‌رسد و تلاش می‌کند برای رسیدن به اهدافش از هیچ کاری شانه خالی نکند. اما درست پس از این لحظات امیدوار کننده آتش او فروکش می‌کند.

درواقع ما شاهد آستریدی که دوست داریم ببینیم، نیستیم و درست است که فیلم تغییر خاصی نسبت به انیمیشن ندارد، اما فراموش کرده است که درکنار رابطه هیکاپ و بی‌دندان باید روی رابطه دیگر شخصیت‌ها هم کار کند. درواقع نقطه قوت فیلم بیشتر روی رابطه هیکاپ و بی‌دندان است که نتیجه هم داده است،‌ اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که رابطه خیلی معناداری بین هیکاپ و آسترید شاهد نیستیم و فیلم تلاشی نمی‌کند تا آن را بهتر کند. درواقع سازندگان فیلم تا حدی فراموش کرده‌‌اند که فضای فیلم و انیمیشن متفاوت است و نیاز به پرداخت بیشتری در برخی از بخش‌ها دارند تا اینکه آن را فدای طولانی‌تر نشدن زمان فیلم کنند.